Ben bir zamanlar maliyeciydim aklıma gelince bile kendime hayret ediyorum oralardan nasıl koptum buralara geldim..Uzun bir yolculuk benimki..

Henüz ticaret lisesini bitirmiş ve kimden duyduğumu bile hatırlamıyorum İstanbul Deftardırlığı sınav açmış dediler ve sınavımı  hiç hatırlamıyorum..

Ama sözlü sınava çağırdıklarında bana sorulanları hiç unutmuyorum..
"Bu işe ihtiyacın var mı?"
"Evet"
"Senindir"
Ve dışarı çıktığımda iğne atsan yere düşmez herkes bana "ne sordular?"
"Bu işe ihtiyacın var mı dediler bende evet dedim
aralarından şöyle mırıldandıklarını duydum
"Ne olacak torpilli"  :)

Halbuki ne çekecek çilelerim varmış orada.. Üç yıl dayanabildim..


Çok çalışkandım üç yılın sonunda ihracat servisinde memurluğu kadar ilerledim bir yandan denetimler ve sonunda bir bataklığa hiç bulaşmadan istifa dilekçesini yazdım verdim müdür muavini kabul etmedi arkadaşlar akıl verdi "postaya ver" kayıttan geçiyor mecbur kabul edecek..


Hala kendimi sorgularım doğrumu yaptım diye..
Ama zamanı geriye alsam yine aynı şeyi yapardım kendimle gurur duyuyorum..
Şimdi çocuklarıma anlatabildiğim örnek bir hayatım var..
Şükürler olsun Rabbime
Kuluna ne kadar güzel sahip çıkıyor..
Ne kadar hamd etsem ne kadar şükr etsem az..
Sevgiyle kalın..